Πιντουρίκιο Μπερναρντίνο ντι Μπέτο, ο επονομαζόμενος-

(Pinturicchio, Περούτζια 1454 – Σιένα 1513).Ιταλός ζωγράφος. Διαμορφώθηκε κοντά στον ζωγράφο Μπαρτολομέο Καποράλι, αλλά ο πραγματικός δάσκαλος του ήταν ο Περουτζίνο, μαζί με τον οποίο εργάστηκε ως βοηθός, από το 1481 έως το 1843, στη διακόσμηση της Καπέλα Σιστίνα και κατά τη γνώμη ορισμένων ερευνητών ήδη από το 1473 στην κατασκευή του πολύπτυχου του Αγίου Βερναρδίνου. Τη μεγάλη δραστηριότητα του Π. τεκμηριώνουν τα πολυάριθμα έργα του στα μουσεία της Περούτζια, της Ρώμης, της Δρέσδης, του Λονδίνου, της Βαλένθια κ.α., αλλά κυρίως οι μεγάλες τοιχογραφίες που δημιούργησε μετά το 1490 στη Ρώμη,στο παρεκκλήσι Μπουφαλίνι της Σάντα Μαρία ντελ Πόπολο, όπου βρίσκεται, εκτός από άλλα, και η θαυμάσια Γέννηση, ένα από τα αριστουργήματα του. Από το 1492 εργάστηκε με τη βοήθεια άλλων ζωγράφων στη διακόσμηση των διαμερισμάτων των Βοργία στο Βατικανό και ύστερα στις τοιχογραφίες του πρεσβυτέριου της Σάντα Μαρία ντελ Πόπολο. Το 1501 εργάστηκε στο παρεκκλήσι Μπαλιόνι, στην κολεγιακή εκκλησία του Σπέλο και από το 1503 μέχρι το 1508 δημιούργησε έναν άλλο μεγάλο ζωγραφικό κύκλο στη βιβλιοθήκη Πικολόμινι του καθεδρικού ναού της Σιένα. Η ζωγραφική του, με την ωραία αφηγηματικότητά της, είναι ευχάριστη περισσότερο από κάθε άλλη ζωγραφική της Αναγέννησης, ακόμα και για τη ζωηρότητα των χρωμάτων της, για τον πλούτο των λεπτομερειών, που είναι διαλεγμένες με εξαιρετικά λεπτή διακοσμητική καλαισθησία, και για τη λαμπρότητα και την εορταστική παρουσίαση των σκηνών. Πιντουρίκιο: «Η διαμάχη της Αγίας Αικατερίνης της Αλεξάνδρειας με τους φιλόσοφους μπροστά στον αυτοκράτορα Μαζιμιλιανό». Νωπογραφία στην «Αίθουσα των Αγίων», τμήμα της διακόσμησης των διαμερισμάτων των Βοργία στα ανάκτορα του Βατικανού, για την οποία εργάστηκε, με άλλους, από το 1492.